- Omnipotens
- omnĭpŏtens, ntis, adj. [omnis-potens], all-powerful, almighty, omnipotent ( poet. and in post-class. prose), Enn. ap. Non. 111, 15 (Trag. v. 202 Vahl.): Juppiter, id. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 254 (Ann. v. 446 Vahl.); Cat. 64, 171:
pater,
Ov. M. 1, 154.— Absol.:arcuit omnipotens,
Ov. M. 2, 505; so,annuit omnipotens,
id. ib. 14, 816: Neptunus, Turp. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73:regina,
i. e. Juno, Val. Fl. 1, 81:fortuna,
Verg. A. 8, 334:Juppiter,
Val. Max. 1, 6, 12 init.—Comp.:nam si ideo omnipotens Pater, qui Filium habet, omnipotentior ergo esse potuit, si plures haberet,
Ambros. Fide, 4, 8, § 85.— Sup.:deus ille omnipotentissimus,
Macr. Somn. Scip. 1, 17 med.; Aug. Conf. 1, 4: creator, id. Civ. Dei, 21, 9.—Very freq. in eccl. Lat., with Dominus, Deus, etc.; and as subst.: Omnĭpŏtens, ntis, m., the Almighty:Omnipotens nomen ejus,
Vulg. Exod. 15, 3: nec Omnipotens subvertet judicium, id. Job, 34, 12.—Hence, adv.: om-nĭpŏtenter, almightily, omnipotently, Aug. Civ. Dei, 14, 27 init.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.